Parlament Europejski prawnoczłowieczym 'hamulcowym' umowy UE-USA?

Jeszcze we wtorek PAP informował w depeszy o przyjęciu przez ministrów spraw wewnętrznych UE wynegocjowanej przez KE treści umowy z USA o przekazywaniu danych pasażerów lotniczych.

Dalszą procedurę PAP skwitował: 

Teraz umowę musi zaaprobować Parlament Europejski. 

Okazuje się, iż to co PAP formułuje jako pewnik, może się nie sprawdzić.

Źródło: http://bit.ly/t8ZMym

Czy po odrzuceniu w 2010 r. umowy 'SWIFT' między UE a USA i tym razem PE okaże się "hamulcowym"? 

Istota umowy

Umowa ma zastąpić dotychczasowe tymczasowe rozwiązania wprowadzając mechanizm dostępu do tzw. danych PNR (Personal Name Record). Dane PNR  dotyczą pasażerów podróżujących z UE do USA i obejmują 19 pozycji, m.in.:

- imię i nazwisko,
- adres,
- numer telefonu,
- ilość sztuk bagażu,
- menu pokładowe,
- numer karty kredytowej,
- informacje o współpodróżnych.

Do najbardziej kontrowersyjnych postanowień należy: 

- możliwość przekazywania przez USA tych danych do państw trzecich,

- okres przechowywania, który ma wynosić 10 lat, a w przypadku podejrzenia o terroryzm wyniesie 15 lat. 

Droga do umowy

Jak podaje Statewatch.org , już 18 maja br. służby prawne KE przedstawiły opinię, w której wskazały niezgodność wymiany danych PNR z prawami podstawowymi. Jednocześnie 20 maja KE przedstawiła projekt umowy, który nie uwzględniał przedstawionych zarzutów. Choć na forum ministerialnym panowała jednomyślność, a jedynie Niemcy i Austria wyraziły swoje wątpliwości poprzez wstrzymanie się od głosu, to poparcie dla projektu - wbrew treści depeszy PAPu nie jest pewne.

Jak zagłosuje PE?

Parlamentowi Europejskiemu nie przysługuje prawo proponowania zmian. Brak zgody będzie stanowić weto dla projektu KE. Ze względu na postępowanie Komisji odnotowywalne jest poruszenie projektem KE w samym PE. Już w 2010 r. mieliśmy do czynienia z "zawetowaniem" przez PE porozumienia UE z USA ws. swift'ów.   

Nie tylko nieproporcjonalność przedstawionych środków jest nie do pogodzenia z EKPCz, lecz również długość przechowywania danych osobowych. I tak Trybunał w Karlsruhe w 2010 r. uznał zcentralizowane przechowywanie wszystkich danych telekomunikacyjnych przez 6 m-cy za niekonstytucyjne, nie bacząc na fakt, iż stanowiło to implementację dyrektyw UE. Bez gruntownych zmian w projekcie, czas obowiązywania doktryny ekwiwalentnej ochrony praw podstawowych (tak w wymiarze prawo UE-EKPCz oraz prawo EU-prawo niemieckie) może się nagle zakończyć.